رویاهای رها

ضحاک ها
چکشی در کشو میز کنارم خواب است
کودکان در خطرند و شب من بر آب است
دیگر آن پادشه ظالم دجال صفت
در دماوند که نه روی خط اعصاب است
من فریدونم و جمشید دو دختر دارد
در دل خانه ی ما شب به شبش مهتاب است
شیر می نوشم و پستان وطن خشکیده
قلب در سینه ولی زائده ای بی تاب است
این فقط خانه ی ما نیست شبش مهتاب است
نور در خانه ی همسایه ی ما شب تاب است
دخترانت چه اسیرند و پدرها ضحاک
یک "رومینا "که نه صدها به صدف بی خوابند
رها برنجکار
سه شنبه 1399/5/21
10:29صبح
 

رویاهای رها...

سلام این ترانه رو در پارک دانشجوی رشت زندگی کردم بین خانه خرابه های سمت راست و آپارتمان های  لوکس سمت چپ  برکه ای که قایقرانان با آبش عاشقی می کردند در قایق هایی کهنه و شکسته. من هم در این فضای عجیب و رویاهای رها...

دوستت دارم تاوان سنگینی دارد ... زنده-مردهآنقدر مرده ام درون غمت مرگ یار و ندیم من شده استزندگی بی تو آن شکنجه گر است او رجیمی، رحیم من شده استاین طرف مرگ پنجه می کشد و آن طرف عشق ضرب می گیرداین میانه رویاهای رها...

همه ی شعر هایم برای تو دلیل بودن.سلام ... ونوس دارم حکایتی غم مریخ تا ونوس چوپان مو بلند پریشان مرا ببوس چوپانی دو صد فرشته برای خدای کرد گفتند دختران خدایند با فسوس ((زن ها فرشته اند)) تو باور ولی نک رویاهای رها...

به نام عشق -به یاد عشق سلام. این سپیدِ دیالوگ محور پیشکش چشمان نازنینتان. «بی نشان دنباله دار» شهابی بی نشانم آسمانم زمین خورده ست با شانه هایی سنگین در غباری صورتی صورت ستاره ها پیدا نیست             رویاهای رها...